Zakażenia skóry wirusem opryszczki
Wirus opryszczki (herpes simplex virus, HSV) jest bardzo rozpowszechniony, a do zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie. Objawy choroby są zwykle łagodne, na podłożu rumieniowo-obrzekowym pojawiają się pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą na skórze, błonach śluzowych , spojówkach czy rogówce. U osób z obniżoną odpornością i noworodków opryszczka może jednak mieć bardzo ciężki przebieg. Wirus opryszczki posiada zdolność przetrwania w organizmie człowieka w postaci utajonej (latentnej), co sprawia, że po zakażeniu pierwotnym istnieje ryzyko nawrotów choroby. Miejscem, w którym ukrywają się wirusy HSV są zwoje nerwu trójdzielnego lub zwoje nerwu krzyżowego. Dostają się tam poprzez zakończenia nerwów czuciowych znajdujących się w nabłonku i skórze, a następnie są biernie przenoszone wzdłuż aksonów do zwojów nerwowych. W sprzyjających warunkach wirus ulega okresowej reaktywacji. Podczas jego namnażania cząstki wirusa transportowane są do skóry i wywołują reakcję podobną do zakażenia pierwotnego. Do reaktywacji wirusa może dojść pod wpływem: promieniowania słonecznego, urazu, stresu, obniżenia odporności, zakażenia bakteryjnego, gorączki, w wyniku inwazyjnych zabiegów kosmetycznych i dermatologicznych (głębokie peelingi, makijaż permanentny). Należy pamiętać że do zakażenia skóry dochodzi przez kontakt z wykwitami opryszczkowymi wydzielającymi aktywne wirusy u innej osoby lub poprzez przeniesienie wirusa z innej okolicy ciała (autoinokulacja). Przykładem autoinokulacji jest zanokcica opryszczkowa u małych dzieci. Dzieci z opryszczkowym zapaleniem jamy ustnej, które wkładają palce do buzi przenoszą wirusy. Zmiany pojawiają się nagle pod postacią zaczerwienienia skóry, bólu, świądu i wyprysku pęcherzykowo-grudkowego. Innym przykładem jest opryszczka zapaśników, która występuje u sportowców trenujących kontaktowe dyscypliny sportowe. Wykwity obejmują skórę klatki piersiowej, uszy, twarz i ręce.
Leczenie opryszczki przebiegającej z małym nasileniem zmian polega na miejscowym stosowaniu kremu z acyklowirem, dokonazolem, pasty cynkowej, kwasu bornego, kwasu salicylowego, mentolu. Również w leczeniu miejscowym znalazł zastosowaniew żel z kwasem krzemowym. Ponadto można wykorzystać plastry hydrokoloidowe tworzące wilgotne środowisko ułatwiające gojenie zmian i zabezpieczające przed autoinokulacją. W terapii doustnej wykorzystujemy acyklowir, a także dostępny bez recepty pranobeks inozyny.
Ponadto aby zapobiegać wykwitom opryszczkowym zalecana jest suplementacja lizyną, cynkiem czy witaminą C. W diecie należy zaś unikać produktów zawierających E330 czyli kwas cytrynowy, który może nasilać objawy opryszczki.